…Εκεί που κάποιος υπερνικά τις δυσκολίες της ζωής του , εκεί βρίσκεται το νόημά της . Ο καθένας το βρίσκει, έχοντας σας σηματοδότες τις προσωπικές του αξίες. Έτσι γίνεται η επιλογή του επίπονου δρόμου προς την ανάπτυξη. Ο δρόμος της θέλησης είναι δυσκολότερος…χρειάζεται δέσμευση και ελεύθερη βούληση για να δράσει υπεύθυνα ο άνθρωπος, να μη γίνεται έρμαιο του μοιραίου της ζωής. Χρειάζεται κόπος, ενέργεια και κίνητρο για να σύρεις τον «κυκλικό χορό» της ζωής σου! Υπάρχουν κατηφόρες , ανηφόρες και κάποιες φορές ο δρόμος είναι ευθύς. Σίγουρα, όμως, ο δρόμος δεν είναι πάντοτε φωτεινός. Ο άνθρωπος έχει μέσα του το φως που μπορεί να φωτίσει και το πιο σκοτεινό μονοπάτι. Αρκεί να το ψάξει , να το βρει και να συνδεθεί έτσι με τον εαυτό του, τη ζωή, τους άλλους ανθρώπους, τη φύση, με ολόκληρο το σύμπαν και τελικά με το πεπρωμένο του. Εκεί ακριβώς γεννιέται η αγάπη, όταν κανείς μπορεί να δίνει φως και στα πιο σκοτεινά μονοπάτια. Εκεί δημιουργείται το καλό , το νόημα, εκεί υπάρχει ο ίδιος ο θεός…(απόσπασμα απ’ το δοκίμιο «Η εκπλήρωση του πεπρωμένου», της Μαρίας Κ. Φραγκονικολάκη