Διαζύγιο και παιδιά

Η μακροχρόνια προσαρμογή των παιδιών στο διαζύγιο.

Διαχρονικές έρευνες έχουν επισημάνει τη σπουδαιότητα ορισμένων καθοριστικών παραγόντων που διευκολύνουν τη μακροχρόνια προσαρμογή των παιδιών στο χωρισμό των γονέων τους. Σε γενικές γραμμές αυτοί οι παράγοντες είναι οι ακόλουθοι:

  • Οι σχετικά μικρές οικονομικές επιπτώσεις στη μονογονεϊκή οικογένεια, στο γονέα που έχει την επιμέλεια και στις συνθήκες διαβίωσης.
  • Οι περιορισμένες συγκρούσεις και η μειωμένη εκδήλωση εχθρότητας μεταξύ των γονέων πριν και μετά το διαζύγιο.
  • Η ύπαρξη ψυχικής υγείας και ισορροπίας των γονέων πριν και μετά το διαζύγιο και η ικανότητά τους να καλύπτουν τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών.
  • Η ψυχολογική επάρκεια του παιδιού και η ικανότητά του να θέτει σε λειτουργία κατάλληλους μηχανισμούς αντιμετώπισης και προσαρμογής στο περιβαλλοντικό στρες.
  • Η συνέπεια και η κοινή στάση των γονέων μετά το διαζύγιο ως προς την ανατροφή, τη διαπαιδαγώγηση και την επίβλεψη των παιδιών, καθώς και η ικανότητα του γονέα που έχει την επιμέλεια για την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση και επίβλεψη του παιδιού.
  • Οι κατάλληλες μέθοδοι ανατροφής και διαπαιδαγώγησης με συζήτηση, ποιοτική επικοινωνία, σταθερά όρια και προσδοκίες, συνεπή έλεγχο και επίβλεψη και ταυτόχρονα με μεγάλη εκδήλωση αγάπης και τρυφερότητας(αντίθετα με τις αυταρχικές μεθόδους) από το γονέα που έχει την επιμέλεια(«διαλεκτικοί γονείς»).
  • Η αποδοχή, η αγάπη και οι θετικές σχέσεις του παιδιού και με τους δύο γονείς.
  • Το συναισθηματικό κλίμα που επιτρέπει στο παιδί και σ’ όλη την οικογένεια ανοιχτές συζητήσεις και έκφραση ανησυχιών σχετικά με τα ζητήματα του διαζυγίου.
  • Η μεγαλύτερη συχνότητα και συνέπεια στην επικοινωνία και επαφή με το γονέα που δεν  έχει την επιμέλεια.
  • Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο σχολικό χώρο, όπως ο μικρότερος αριθμός παιδιών, οι παραδοσιακές τάξεις με οργάνωση και δομή, η μικρή απόσταση του σχολείου από το σπίτι.
  • Η διάθεση φιλικών και συγγενικών προσώπων για στήριξη των μελών της μονογονεϊκής οικογένειας και συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες.

Χρυσή Γ. Χατζηχρήστου, «Ο χωρισμός των γονέων, το διαζύγιο και τα παιδιά», Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1999

About Μαρία Φραγκονικολάκη

Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

Σχολιάστε