Αντί να εστιάζεσαι στο φόβο και να σε αδρανοποιεί , εστιάσου στα πιο βαθιά σου «θέλω» και προχώρα. Άλλωστε, εκεί που εμφανίζεται ο φόβος, διακυβεύεται κάτι σημαντικό. Εάν φοβάσαι ,μοιάζει να σε ενδιαφέρει ο δρόμος που έχεις επιλέξει. Άρα, κατά πάσα πιθανότητα είσαι στο σωστό δρόμο! Απλά, ρώτα τον εαυτό σου: «Γιατί τέτοιος πανικός, τι μου δείχνει αυτό;» Κατάλαβε τι είναι και συνέχισε.

Αντί να εστιάζεσαι στον πόνο, στον κόπο που έχει κάτι για να επιτευχθεί , εστιάσου στην ανάπτυξη. Άλλωστε, μην ξεχνάς η ανάπτυξη από τη φύση της πονάει. Τα παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία και αναπτύσσονται τα κόκκαλά τους, το βιώνουν αυτό.

Αντί να εστιάζεσαι στο πρόβλημα και σε όποια δράση δε λειτουργεί, βρες εναλλακτικές. Πειραματίσου. Αρκεί να είσαι στο σωστό δρόμο. Και ποιος είναι αυτός ο δρόμος; Είναι αυτός που θα σου υποδείξουν οι αξίες σου. Είναι ό,τι θεωρείς εσύ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.

Αντί να εστιάζεσαι στην κούραση από τα σκαλοπάτια που έχεις να ανεβείς για να φτάσεις εκεί που θέλεις, εστιάσου στο τι μαθαίνεις στο κάθε σκαλοπάτι. Σταμάτα για λίγο και απόλαυσε το τοπίο, κοίτα πίσω και επιβράβευσε τον εαυτό σου για τα βήματα που έχεις κάνει μέχρι τώρα, κοίτα ψηλά στον ουρανό με ανοιχτά τα χέρια και νιώσε την ενέργεια της στιγμής. Ζήσε το κάθε σου βήμα και μάθε και από το στραβοπάτημά σου, από μια λάθος κίνηση ή «βλακεία» που έκανες. Νιώσε την ευλογία, τη χαρά της ζωής. Είσαι ένας ζωντανός άνθρωπος. Αποδέξου τον εαυτό σου όπως «Είναι» σήμερα. Η ΑΓΑΠΗ είναι η βάση. Είναι και η κορυφή. Δώσε στον εαυτό σου φροντίδα , πίστη και θάρρος να δράσει, ώστε να «Είναι» αυτό που θέλεις αύριο.

Δεν είσαι μηχανή εκπλήρωσης στόχων. Είσαι Άνθρωπος με Ψυχή. Εάν εσύ δεν την φροντίσεις με Αγάπη, δε θα νιώσεις καμία ολοκλήρωση, όσους στόχους και να πετύχεις. Όλα αυτά είναι έξω από εσένα. Δες μέσα σου και όταν κάτι σε δυσκολεύει, έχεις την τάση να το αποφεύγεις , το φοβάσαι, σε πονά, δες το «γιατί» πίσω από αυτό. Ρώτα τον εαυτό σου: «Πότε έχω ξανανιώσει έτσι;», «Ποια κατάσταση μου θυμίζει αυτό;», «Πόσο χρονών ήμουν τότε;» κ.ά. Αφού δώσεις κάποιες απαντήσεις, συνειδητοποίησε ότι τώρα όλα είναι διαφορετικά, είσαι ενήλικας καταρχάς. Αυτό το αναφέρω γιατί οι φόβοι έχουν ,συνήθως ,την αφετηρία τους στην παιδική ηλικία. Σημασία έχει τι θα κάνεις τώρα και πώς θα αντιμετωπίσεις εσύ τον εαυτό σου. Μπορείς να τον βοηθήσεις να «μεγαλώσει», να ωριμάσει.

Μέσα σου υπάρχει ένα μικρό παιδάκι που άλλοτε φοβάται, άλλοτε πονά και φωνάζει. Άκουσέ το και φρόντισε να το περιβάλλεις με αγάπη, κατανόηση και επιείκεια. Με τρυφερότητα κράτησέ το απ’ το χεράκι και μαζί εξερευνήστε το άγνωστο , το σκοτεινό δωμάτιο βήμα- βήμα. Δε χρειάζεται να ανάψεις απότομα το φως. Να μην το πιέσεις για κάτι, ούτε να το μαλώσεις. Ίσως το μόνο που χρειάζεται , να είναι μια αγκαλιά χωρίς λόγια και ΠΙΣΤΗ ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Μπορείς να τα καταφέρεις , γιατί είσαι μοναδικός, με τις ατέλειες και τα προβλήματά σου. Αυτά άλλωστε σε κάνουν Άνθρωπο. Και αυτό που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι ότι δεν υπάρχουν τέλειες συνθήκες για να δράσεις. Υπάρχουν δυσκολίες στις καταστάσεις, οι δικοί σου προσωπικοί περιορισμοί, αλλά και όλες οι δυνατότητες, τα χαρίσματα και οι εμπειρίες που σε έχουν διαμορφώσει και είσαι αυτό το μοναδικό πλάσμα που είσαι τώρα. Απλά προχώρα , έχεις δρόμο ακόμα.

Δύο πράγματα να θυμάσαι: 1) Είναι σημαντικό να αφήνεις την καρδιά σου να επιλέγει δρόμο, 2) Να διορίζεις το μυαλό σου υπεύθυνο για να αξιολογεί τα βήματα και την διαδρομή. Ουσιαστικά, μπορούμε να κάνουμε το μυαλό μας έναν καλό φίλο- συνεργάτη και συνοδοιπόρο (συν-οδός-πόρος) που ελέγχει την εφικτότητα και λειτουργικότητα ενός πλάνου. Εάν δε δώσεις στο μυαλό σου αρμοδιότητες με νόημα , θα κάνει φασαρία, θα σε αποπροσανατολίζει και θα σου στερεί τη χαρά της δημιουργίας και της ζωής. Ζήσε μέχρι να πεθάνεις. Ζήσε όπως θέλεις και να πηγαίνεις εκεί που σου λέει η ψυχή σου. Είναι σίγουρη… .Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ σου και είναι απόλυτη, μόνο και μόνο επειδή είναι μοναδική και είναι δική σου.