Σύμφωνα με τον Greening ,η ψυχολογική υγεία ή η ψυχολογική ωριμότητα,είναι η ικανότητά μας να αποδεχόμαστε και να ανταποκρινόμαστε δημιουργικά σε τέσσερις υπαρξιακές διαλεκτικές.

1. Η ζωή (και ο θάνατος) μας προκαλεί να ανταποκριθούμε μόνο και μόνο λόγω της επίγνωσής μας ότι είμαστε ζωντανοί και επίσης ότι θα πεθάνουμε.Μια ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η υπερμετρη έμφαση στη ζωντάνια,στην αισιοδοξία,στην άρνηση του θανάτου,όπως γίνεται και στις δραστηριότητες που πάνε κόντρα στον θάνατο.Μια άλλη ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι απαισιόδοξη ,εμμονική με τον θάνατο,επιρρεπής στα ατυχήματα και αδιάφορη για την υγεία.Τέλος ,μια τριτη ανταπόκριση θα ήταν η αντιπαράθεση με τη διαλεκτική και η πλήρης ενασχόληση με την τρέχουσα στιγμή ,με την επίγνωση,όπως παρατηρεί ο Camus ,ότι δεν υπάρχει μέλλον-επιλέγουμε τη ζωή ξέροντας ότι θα πεθάνουμε.
2. Το νόημα(και ο παραλογισμός) μας προκαλούν επειδή η ικανότητά μας να είμαστε συνειδητοί και να παράγουμε νόημα είναι περιορισμένη.Μια ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η υπέρμετρη έμφαση στην ορθολογική ή διαισθητική σκέψη ή στην τυφλή πίστη,όπως οι αληθινά πιστοί που είναι εξαρτημένοι από δόγματα ,ιδεολογίες ή γκουρού.Μια άλλη ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι μια αντι-διανοουμενίστικη ή μια στρατευμένα αθεϊστική στάση,της οποίας το αποτέλεσμα θα ήταν μια βουτιά του ατόμου στη δράση μέσω των ναρκωτικών ή μέσω του θανάτου για να αποδράσει από τη συνειδητότητα.Μια Τρίτη και πιο δημιουργική ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η αντιμετώπιση του παραλογου και,παράτην ύπαρξή του,η δημιουργία ικανοποιητικου προσωπικού νοήματος-επιλογή και δράση ενώ παραμένουμε ανοιχτοι στο ενδεχόμενο αναθεώρησης.
3. Η ελευθερία(και η αιτιοκρατία) μας προκαλούν επειδή η ελευθερία μας είναι πεπερασμένη.Μια ανταποκριση θα μπορούσε να είναι η υιοθέτηση μιας αχαλίνωτης ελευθερίας ,παρά τις επιπτώσεις της στους άλλους.Μια άλλη ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η παραίτηση από την ελευθερία,με αποτέλεσμα την εθελούσια σκλαβιά,την εξάρτηση,την κατάχρηση ουσιών για παράδειγμα.Μια τρίτη και πιο δημιουργική ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η εξερεύνηση των δυνατοτήτων με την επίγνωση του διαπροσωπικού και φυσικού τους πλαισίου.
4. Η συνύπαρξη (και η απομόνωση) μας προκαλεί επειδή είμαστε κοινωνικά όντα,που οφειλουμε τη σύλληψή μας ,τη γέννησή μας και την ανατροφή μας στις σχέσεις.Τήν ίδια στιγμή είμαστε ξεχωριστές φυσικές και ψυχολογικές οντότητες.Μια ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η άρνηση της απομόνωσης,η υπερβολική ενασχόληση με διάφορους κοινωφελείς οργανισμούς,η ανιδιοτελής παροχή υπηρεσιών και οι συμβιωτικές σχέσεις.Μια άλλη ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η παραίτηση και καταφυγή στη μοναξιά ή η απόρριψη των ανθρώπων,ο σνομπισμός ή η αυτό-ακύρωση προκειμένου να αποφύγουμε τον κίνδυνο της απόρριψης.Μια Τρίτη και πιο δημιουργική ανταπόκριση θα μπορούσε να είναι η προθυμία να συσχετιστούμε με τρόπο αυθεντικό με κάποιον άλλο σε ένα κόσμο όπου μπορεί και να μας μεταχειριστούν ως αντικείμενα –να απλώσουμε το χέρι μας στον άλλο παρά το ενδεχόμενο της απόρριψης.

 Μαρία Φραγκονικολάκη

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια